De Discus uit De Halfbroer

De Halfbroer is een prachtige en fantastische familieroman van Lars Saabye Christensen over twee halfbroers die in de jaren 50 opgroeien. De oudste is Fred die uit een verkrachting is geboren. Hij heeft diverse ontwikkelingsstoornissen en haalt morbide grappen uit. Later trouwt zijn moeder met Arnold Nilsen. Hun zoon - Freds halfbroer dus - heet Barnum en lijdt onder het feit dat hij klein is. Papa is een bohemian die makkelijk geld verdient, en dol is op het gezin. Hij verloor zijn hand in de oorlog. Iedereen in het gezin heeft zo zijn trauma, daar spreken ze onderling niet over maar proberen zich er met humor doorheen te slaan.

Vader gaat regelmatig met zijn gezin op stap. Hij is zelf vaak op weg om geld te verdienen en komt op een dag thuis met een discus. Op een stralende zondagochtend neemt hij zijn zoons mee naar het Bislet Stadion dat hij heeft afgehuurd om met de discus te gaan werpen. Dat wordt een voor vader noodlottige dag. Barnum vertelt:

Fred staat in de cirkel. Vader loopt weer naar het gras. Hij gaat links van ons staan, bijna bij de atletiekbaan. 'Ben je er klaar voor Barnum?' Fluistert Fred. Ik weet niet wat hij bedoelt en hij wacht niet op antwoord. Fred kijkt naar vader. Vader zwaait. Fred duikt in elkaar, hij strekt zijn arm als een staaldraad, de zwieper met zijn vinger en de discus die wegvliegt, die door de lucht schroeft, naar vader die midden in de zon staat, in zijn gele trainingspak en met het meetlint in zijn hand. Fred volgt de discus met zijn ogen. De worp is nog niet afgelopen. De worp is nog maar net begonnen. De worp is nu zijn eigen heer en meester, bevrijd, losgerukt en toch vastberaden, zijn baan is allang in de lucht afgetekend, gestuurd door de zwieper van Freds vinger, misschien is de worp al begonnen met degene die de discus maakte, of degene die hem bedacht, aan de vorm en de zwaarte van de discus dacht, voor de eerste keer. Ik volg de discus met mijn ogen. Die stijgt nog steeds. Hij bereikt zijn hoogste punt en rust even op het licht. Dan valt hij. Het gaat zó snel. Ik zie het pas als het al gebeurd is. Vader moet zijn ogen afschermen met zijn hand. Op datzelfde moment treft de discus hem. Hij treft vader recht op het hoofd, de bovenkant van zijn voorhoofd.

De jongens rennen op hun vader toe. Zijn schedel is verbrijzeld. 'De mens in hem is verdwenen,' schrijft Saabye Christensen.