Bas Steman: de aankomst

Als lezers en sporters twee aparte mensenrassen zijn, blijven lezers maar beter weg van dit boek. Elke zin in dit boek is een cliché. Het verhaal is alledaags en heeft geen enkele diepgang. Het boek dat verkocht wordt als roman is gewoon een biografie. Een verslag van een wielerleven. Meer niet. Laten we Steman maar niet aanmoedigen nog meer romans te schrijven.

Het verhaal begint, hoe kan het anders op een verjaardagsfeestje waar wie anders dan ome Cor de draak steekt met de wieleraspiraties van zijn neef. En er is natuurlijk ook de eeuwige slager die af en toe achter de zaak op de rollerbank traint. 

De slager nodigt de hoofdpersoon - die volgens mij volledig samenvalt met de schrijver - uit om mee te doen aan de 40-plusronde van Exel. Maar eerst moet er getraind worden. Vroeger in zijn jeugd was Bas een verdienstelijk wielrenner. Maar de droom om de Tour of een Tour te winnen plaatste hem buiten de werkelijkheid. Nu hij ouder is en verslaggever wil hij nog een keer vlammen voor de ogen van vrouw en kind. Maar de renner vergist zich in het aantal ronden en heeft al verloren voor hij erg in heeft. 

Van dit soort boeken zijn er dertien in een dozijn uitgegeven. Steman is niet de eerste verslaggever met literaire aspiraties. Maar dit is niet veel meer dan een jolig fietsboek. Met literatuur heeft het niets te maken. Met dit boek zullen lezers en sporters niet dichter tot elkaar komen.