Salinger: honkbal

J.D Salinger was honkbalfan. De sport speelt ook een kleine rol in zijn werk. In Amerika kun je overgens zonder schroom over sport schrijven. Sport maakt ook deel uit van de 'hogere cultuur', In Salingers korte verhaal The Laughing Man is honkbal de belangrijkste bijzaak, zo niet de hoofdzaak.

Plot
De verteller van het verhaal is een jongen uit een groep van 'indianen' die onder leiding van The Chief - een onaantrekkelijke student rechten - wekelijks met zijn bus naar het sportveld gaan. Ze spelen baseball en The Chief is de scheidsrechter. Onderweg vertelt hij in episodes het verhaal van de laughing man, een Chinese boef die in zijn jeugd met zijn gezicht in een bankschroef s gezet en daardoor een masker draagt. Ik laat dit verhaal verder onbesproken, hoewel de inhoud meebeweegt met het meisje ...

Op een dag rijdt The Chief het speelveld voorbij om een beeldschoon meisje op te pikken. Voor het eerst komt er een meisje terecht in het jongensgezelschap. Ze heet Mary Hudson en is kennelijk de grote liefde van The Chief maar iedereen is verliefd op haar. En ze speelt mee met de honkbalwedstrijden. In het veld draagt ze - het blijft een meisje - altijd een catchershandschoen. Ze is honkvast en slaan kan ze ook:

Mary swung mightily at the first ball pitched to her and hit it over the left fielder’s head. It was good for an ordinary double, but Mary Hudson got to third on it–standing up. The rest of the game, she got on base every time she came to bat. For some reason, she seemed to hate first base; there was no holding her there. At least three times, she stole second.

Her fielding couldn’t have been worse, but we were piling up too many runs to take serious notice of it. I think it would have improved if she’d gone after flies with almost anything except a catcher’s mitt. She wouldn’t take it off, though. She said it was cute.

Lees The Laughing Man. 

Eliane Albertini: Working on Salingers Laughing Man.