Tim Krabbé: schaatsen is door God bedacht

De Renner van Tim Krabbé is de heilige graal onder de sportboeken. Een prachtig boek, maar omdat het non-fictie is valt het boek buiten het aandachtsveld van deze site.

Krabbé is ook schaatser. Op 4 maart 1986 reed hij met een vriend de Elfstedentocht enkele dagen na de officiële tocht. Dat was zwaar omdat er geen treintjes waren om achter te 'hangen' en het waaide stevig. Bij Bolsward is Krabbé afgestapt. Eerst nog een stuk gelopen, maar omdat dat niet de bedoeling was, hebben ze de handdoek in de ring gegooid, tevreden met wat ze hadden bereikt die dag.

In 2004 publiceerde de schrijver de novelle Drie slechte schaatsers. Een boek over het verlangen naar ijs. En een weemoedig boek over een huwelijk dat geen stand hield. Vader Pieter en zoon Wouter liggen in Israël in de zon als de vorst in Nederland doorzet. De nachtmerrie van elke schaatser. En de Rode Zee zal nooit bevriezen. Terug in Nederland kan Pieter nog net een dag op natuurijs schaatsen en rijdt een tocht van 70 kilometer.

‘Het was werkelijk goddelijk zoals hij hier voortgleed - dat woord kwam ook bij hem op: goddelijk. De bewegingen van het schaatsen waren iets wat hoorde: prachtig om naar te kijken, heerlijk om zelf te doen – schaatsen moest door God persoonlijk zijn bedacht.’

Moeder en ex-vrouw Elleke heeft dan nieuwe schaatsen gekocht voor Wouter en vraagt of Pieter meegaat naar de kunstijsbaan. Met zijn drieën schaatsen ze samen op de ijsbaan als Pieter beseft dat het op de dag af tien jaar geleden is dat Pieter en Elleke trouwden. Pieter meent daarom dat ze toch voor elkaar geschapen zijn, maar vertelt het niet.