Een windhond

Soms zitten er kleine sportverhalen verstopt in een roman. Dat is bijvoorbeeld het geval met de geschiedenis van de hazewindhond Moravin in de roman Alles wat is van James Salter.
Het is een roman over de liefdesgeschiedenissen van een New Yorkse redacteur genaamd Philip Bowman. Met zijn Britse geliefde Enid rijdt hij naar Norfolk omdat ze een jonge hazewindhond cadeau heeft gekregen. Hij is wit met een grijs zadel en een vlek op zijn kop als een helm.

Met deze Moravin gaan Bowman en Enid racen. Moravin moet wat meer zelfvertrouwen krijgen. Dat krijgt hij na een aantal races en de hond blijkt een winnaar. Zijn trainer Davies glimt van genoegen. Maar op Wimbledon gaat het mis. Morivan schiet uit de bocht en breekt een middenhandsbeentje. De hond schaamt zich voor zijn gipspoot, het geneest langzaam maar wel goed. 'Hij stond daar soepel en slank maar zou nooit meer rennen.' Hij wil niet meer. 
"We hadden de derby kunnen doen," verzucht Davies, "maar ja, hij is dus gevallen. Als je echt de gloeiende tering aan iemand hebt, geef hem dan een hazewind cadeau."